Aukeratu gabeko bakardadeak, izurrite isil baten tankeran, bost lagunetik bati eragiten dio dagoeneko herri industrializatuetan. Azpiegiturazko arazoa da, zeharkakoa eta lehen mailakoa, gertatzen baita landa eremuetan zein hiriguneetan, nagusietan zein gazteetan, eta gizarteari izugarrizko kostua eragiten dio osasungintzan eta bizikalitatean. Ikuskizun honen testua zenbait bakardade lekukotzatan oinarrituta sortu da, aldez aurretik mikrodokumental formatuan jasotakoak, Giza filmoteka gure proiektuaren barruan. Testuaren sorrera benetako eskarmentuetan oinarritzen bada ere, ez da lekukotza-lan hutsa; doinu poetiko bat eskaintzen dugu, gaiaren latza gorabehera, esperantza dakarrena.
Sinopsia
Izenburuak azken 35 urteetan Ozeano Bareko hainbat tokitan grabatutako soinu bitxi baten frekuentziari egiten dio erreferentzia, balea urdin baten kantuaren antzekoa. Baina balea urdinak 10 eta 39 hertzio arteko frekuentzian komunikatzen dira, eta “balea bakarti” honen ahotsa, 52 hertzioan bibratzen duena, espeziearen entzumen-mugatik kanpo geratzen da.
Dirudienez, 52 hertzioko balea jaiotzez gorra izan daiteke, eta horregatik ez zuen inoiz ikasi bere kantuak frekuentzia egokian emititzen. Ez da beste balearik bere deiari erantzuteko gai. 52 hertz “balea bakarti” horren metafora bihurtzen da gizarte-isolamenduaren sinbolo gisa, eta bakardade desiragabea pairatzen ari diren edo jasan duten pertsonen inguruko ikuspegi poliedrikoa eskaintzen du, elkar gurutzatzen diren bizipenak ehunduz, non batzuk besteengan eragiten duten.
Soinu horren oihartzunak alderik alde zeharkatzen du testua eta eszenaratze-lana, tonu ez errealista batean, irudi poetikoz eta koreografiaz betea.
